24 Danielle bouwt aan Toren van Babel

Op 5-jarige leeftijd nam ze voor het eerst de viool ter hand en nu, twintig jaar later, is Danielle Daoukayeva succesvol met het Babylon Quartet en timmert ze aan de weg met haar solocarrière.

Toen haar oma uit Canada vroeg wat ze voor haar kleindochtertje mee mocht nemen naar Nederland, zei Danielle vastberaden door de telefoon: ‘Een viool!’. Ze was geïnspireerd door de vele culturele uitjes met haar moeder in het Concertgebouw en De Nationale Opera. Maar oma bracht, tot groot verdriet van Danielle, een balalayka mee… Zij wist heus wel dat dát geen viool was! De viool is er uiteindelijk en gelukkig tóch gekomen en is sindsdien nooit meer weggegaan uit Danielle’s leven.

“Mijn vioolmama”
De Amersfoortse ging al toen ze tien jaar oud was naar de jongtalent afdeling van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Daar kreeg ze les van de in juni overleden Koosje van Haeringen. Bijna acht jaar werd Danielle door haar onderwezen: “Zij leerde mij dat je altijd jezelf moet blijven, in jezelf moet geloven en dat je achter de dingen aan moet gaan die je zelf écht wilt. Dat brengt niet elke viooldocent over”, weet Danielle, “vaak gaat het alleen om het spelen van muziek maar Koosje was echt als een moeder voor mij. Een vioolmama.”

Prijswinnend, jong kwartet
Het Babylon Quartet, waarvan Danielle medeoprichtster is en waarin zij tweede viool speelt, is pas drie jaar oud maar vergaarde eigenlijk al snel roem in Nederland. Ze wonnen de Grote Kamermuziekprijs en stonden in de finale van het Grachtenfestival Concours en het Storioni Festival. Hoe kon het zo snel gaan? “We hadden met zijn vieren vanaf het begin al dezelfde ambities en ideeën en we creëerden samen een bijzondere energie op het podium met een traditioneel repertoire. We ‘musiceerden’ echt en dat is bijzonder voor een jong en nieuw ensemble.”

En het kwartet blijft zich ontwikkelen: “We zijn bezig met onze eigen arrangementen en wij componeren zelf stukken voor strijkkwartet en elektronische muziek. We zijn geen cross-over maar we onderscheiden ons wel in onze programmering.”

Op de vraag of de klassieke concerten daar beter van worden, antwoord Danielle na een korte stilte: “Niet beter, maar ik denk interessanter en interactiever, zeker als je kijkt naar de interesses van het hedendaagse publiek, die merkbaar veranderd zijn in de afgelopen jaren.”

De Toren van Babylon
Ze hoopt met het kwartet zo groot te worden als de toren van Babylon: “Perfectie kent geen grenzen, al helemaal in de muziek. Er is altijd iets om naar toe te werken of te verbeteren”. Ze hoopt met het kwartet dan ook door te bouwen naar het onbereikbare, “Zoals men bouwde aan de Toren van Babel om de hemel te bereiken.” Nu maar hopen dat het kwartet niet hetzelfde lot wacht als de ingestorte toren.

Vioolbroers
In de lijn van de metaforische vioolmoeder Koosje, zou je kunnen zeggen dat haar kwartetcollega’s haar vioolbroers zijn. Vanaf het moment dat ze met het kwartet begon te werken, kon ze zich geen leven zonder voorstellen: “Ik kreeg er gewoon drie grote broers bij! Ze zijn ontzettend slim en weten overal vanaf, kijken meer om zich heen dan de meesten. Dat maakt de samenwerking heel boeiend en ook leerzaam.”
Zoals in iedere familie, zijn er ook wel eens onenigheden: “Alle verhalen die je hoort over kwartetten zijn waar. En dat geloof je pas als je er zelf in hebt gezeten. Het is heel intiem, je zit continu op elkaars lip.” Maar dat hoort er nou eenmaal bij en Danielle voelt zich als enige ‘zusje’ ontzettend thuis in het kwartet: “We staan altijd klaar voor elkaar en samen genieten wij van het maken van muziek en het bouwen aan de toekomst van het kwartet.” Het viertal rondde onlangs nog de Master Chambermusic af aan het conservatorium.

Toekomstmuziek
Danielle is ontzettend ambitieus. En na drie succesvolle jaren met het Babylon Quartet timmert Danielle ook aan de weg met haar solocarrière. Het kwartet is en blijft heel belangrijk, maar daarnaast ontwikkelt ze zich ook individueel. Afgelopen jaar won ze nog de eerste prijs tijdens het EuroConcours van de Lionsclub in Nederland en ze hoopt in december haar Master of Music Violin af te ronden bij Janet Krause.
Wat Danielle wenst voor de toekomst? “Veel leren, veel optreden, kamermuziek spelen en mooie projecten vormgeven met interessante, creatieve en inspirerende collega musici.” Met de vele nieuwe ideeën die zij heeft voor toekomstige muzikale projecten gelooft zij, dat het afsluiten van het Conservatorium in December niet het einde, maar het begin zal zijn van een nieuwe kunstzinnige periode in haar leven.