Interview met Olivier Thiery – over Janácek in stille tijden

Pandemie of niet, musici willen spelen; en graag voor publiek. Ook voor Camerata RCO (bestaand uit leden van het Concertgebouworkest), is het leven veel te stil en daarom gaan ze korte kamermuziek concerten organiseren in de prachtige Singelkerk in Amsterdam. Om te beginnen gaan ze de wens vervullen van Contrabassist Olivier Thiery: het spelen van de Suite for Strings van Janácek.

In tijden van onzekerheid komen er misschien wel meer van dit soort short-notice concerten als het aan hem ligt. Het gaat ondanks alles goed met hem, en des te beter nu duidelijk is dat het geplande concert 31 oktober doorgaat. Hij moet gewoon op een podium staan en is erg dankbaar voor alle mogelijkheden die hij daarvoor krijgt.

Na de zomer ging hij voortvarend van start met het Concertgebouw Orkest. Ze startte snel met wel 4 tot 6 concerten per week. ‘We willen altijd op het podium staan. Een enorme terugval van zoveel concerten per week, naar 0 is dan wel moeilijk.’ De laatste paar weken vond hij dan ook niet gemakkelijk. ‘Ik geef ook nog lessen, maar zonder de concerten start mijn weekend op woensdag al.’

Hoe heb je de tijd die vrij kwam besteed?

In de eerste lockdown kwam ik aanvankelijk even los van de muziek. Ik heb ik mijn instrument weg gelegd, maar na een tijdje dringt het zich toch weer op. Zo ben ik uiteindelijk naar Hilversum gegaan om daar solo stukken op te nemen bijvoorbeeld. En er zijn bijvoorbeeld sonates die ik wel kende, maar waar ik nooit de tijd voor heb genomen om echt op te studeren. Daar was nu voldoende ruimte voor.

31 oktober staat er wat te gebeuren. Kun je daar wat meer over vertellen?

Aankomende zaterdag spelen we op mijn verzoek, suite for strings van Janacek. Dit hebben we op een festival gespeeld afgelopen jaar.

Het is een vroeg stuk van Janacek, maar duurde lang voordat het gepubliceerd werd. Een laat Romantisch Duits stuk, en een erg inspirerend, met zes contrasterende movements. Je zou het Wagneriaans kunnen noemen, maar ook Bruckneriaans, of Mahleriaans.

Hoe dan ook, na de eerste uitvoering wist ik al dat ik dit nog eens wilde doen, en 31 oktober in de Singelkerk grijpen we de kans.

Ik hoop dat dit allemaal erg goed zal gaan, zodat we dit in de toekomst vaker gaan spelen.

Ik heb veel zin om dit stuk weer te spelen, en ook zelf weer te ervaren, de kleur en de sfeer ervan… Met onze achtergrond van het Concertgebouw Orkest

hebben we veel ervaring met dit soort werken, en geloof erin dat we dit goed kunnen brengen!

En het mooie van dit programma is ook het contrast tussen de twee delen. In mijn deel spelen gaat het om de strijkers. De andere helft van Thomas Beijer kunnen mensen

woodwinds en piano horen. En als de mensen hier blij van worden, doen we de volgende keer misschien wel een concert waarin we dat alles samenbrengen.

Misschien iets van Schubert…

Merk je een verschil in de zaal nu het aantal kaarten beperkt is?

Ja, lege stoelen geven een bedroevende aanblik. En ook de afwezigheid van publiek heeft invloed op de akoestiek, dat merk je dus zelfs met je ogen dicht.

En voor een voor de organisatie is het moeilijk, je weet niet of het door kan gaan, en het is moeilijk om muzikanten goed te kunnen betalen.

Maar aan de adere kant, de mensen die er wel bij kunnen zijn, zijn erg gemotiveerd dankbaar om bij dit concert te zijn.

Hiermee voel je de concentratie, en er zijn geen telefoons die afgaan, en mensen hoesten niet meer, al heeft dat een andere reden…

En daarbij geloof ik dat we iets kunnen leren van deze ervaring: We zijn meer 1 urige concerten gaan spelen. Zo spelen we soms vaker op 1 dag. Ik merk dat je als muzikant

daarmee veel scherper blijft. Je kunt vaker spelen, en met veel meer concentratie!

Over het algemeen ben ik voor erg blij met deze gelegenheid om te spelen. Ik hoop dat het een succes wordt, en dat er nog veel gelegenheden komen. Zo houden we de kunst in leven!