2017: een jaar vol hoogtepunten
Het succes van het 24classics kerstconcert ligt nog vers in het geheugen. De leden van Camerata RCO hebben de Gashouder met de blauwdrukken van Mozart en Brahms omgetoverd tot een warme stal. Een concert dat in ons jaaroverzicht niet ongenoemd kan blijven. Maar er heeft meer mooie muziek geklonken dit jaar, meer zelfs dan wij bij konden houden. Daarom hebben we onze curatoren en andere musici die een beetje bij ons horen naar hun muzikale hoogtepunten gevraagd, zowel eigen uitvoeringen als bijgewoonde.
De gebroeders Jussen – Arcadi Volodos en de Sacre
Twee broeders, twee hoogtepunten. Voordat het tweetal richting het zuiden trekt voor een eindejaarsretraite halen de broers herinneringen op over hun hoogtepunten. Lucas vertelt over het concertbezoek dat hem het meest is bijgebleven, Arthur over het gedeelde succes met zijn broer.
Lucas: “Arcadi Volodos in de serie Meesterpianisten in het Concertgebouw was voor ons beiden het hoogtepunt van het jaar. Volodos in een waar fenomeen, een pianist die bekend staat om zijn schijnbaar oneindige technische capaciteit. Zijn vertolkingen van het virtuoze repertoire, Rachmaninoff, Liszt en de Horowitz transcripties daarvan, hebben hem bekend gemaakt. Van dat zware werk doet hij nu afstand. Hij keert als het ware terug naar de basis en speelt meer kwetsbare, pure werken. Om zo een meester aan het werk te zien op zo’n simpele manier is buitenaards, dan krijg je muziekles, om dat bij te wonen heeft meer waarde dan 200 uur studeren.”
Arthur: “Lucas en ik hebben samen de Sacre du Printemps (van Igor Stravinsky) gespeeld. Alhoewel we die al eerder hadden uitgevoerd speelden we hem een paar maanden geleden in Malmö in Zweden voor het eerst uit het hoofd. De muziek is zo complex en intens, als een achtbaan voor zowel ons als het publiek. We hebben daar enorm naartoe geleefd en keihard voor gestudeerd. De ontlading die daarbij vrij kwam tijdens en na het optreden, en om dat als broers te mogen delen, dat was een mijlpaal voor ons.”
Mayke Nas – Mime met slagwerk op November Music
Als Componist des Vaderlands zit Mayke Nas midden in de klassieke en vooral hedendaagse muziek. Ze wil het kenbaar maken voor een breder publiek en probeert het onder de aandacht te brengen in de politiek. Dat laatste deed ze onlangs door de bel die de horde politici naar de Tweede Kamer roept, aan te passen. De actie viel samen met een rapport waaruit blijkt dat musici het financieel hartstikke moeilijk hebben. Slagwerkgroep Den Haag voerde de compositie uit.
Zelf genoot Mayke heel erg van de Gaudeamus Muziekweek. “Een festival vol te gekke dingen en natuurlijk ben ik trots dat Aart Strootman de Gaudeamus Award won.” Een ander ‘feestje’ waar Mayke altijd haar agenda voor vrij houdt is November Music in Den Bosch. Met dit jaar als hoogtepunt Falk Hübner met Maarten Zaagman. “Die hadden een soort mime stuk gemaakt voor slagwerk. Er stond geen enkel instrument op het podium maar wel een slagwerker. Die meespeelde met een opname. Je zag hem heen en weer rennen over het podium en het was grotendeels spatgelijk met de tape.”
`
Marlies van Gangelen – Met S T A R G A Z E op Eaux Claires festival
Hoboïste Marlies hoeft niet lang na te denken over haar hoogtepunt van 2017: “Het optreden met Stargaze op Eaux Claires in Amerika!” Het internationale ensemble Stargaze waar Marlies deel van uit maakt, speelde daar op uitnodiging van Bon Iver. Hij was curator voor het festival. “We speelden twee keer op het hoofdpodium voor een publiek van ongeveer 10.000 man. Dat was echt te gek!”
Stargaze speelde een remix van Steve Reich’s ‘Music for Pieces of Wood’. “Er zit een break in het stuk waarbij ik loeihard moet inzetten. Ik dacht: nu komt het! En toen speelde ik mijn lip kapot…” Marlies kan erom lachen: “Het is bizar hoe de crowd het optreden mee beleefde en ik kon mezelf dus niet beteugelen.”
Marlies speelt ook in het Nederlandse Ensemble Perforator, dat zij samen met Akim Moiseenkov oprichtte. Met het uitbreidingspakket Perforator XL traden zij op bij 24chambers in het Kattenkabinet in Amsterdam.
Erik Bosgraaf – Pansori zangeressen in Zuid-Korea
“Ik ga bijna elk jaar naar Korea vanwege concerten. Ook dit jaar was ik er weer ondanks het dreigende conflict tussen Noord-Korea en de VS. In het zuiden van Zuid-Korea, temidden van schitterende natuur, is het Hwaeom festival en daar waren ook dit jaar weer geweldige pansori zangeressen. Deze stijl van zingen maakt een geweldige indruk op me: de kleine glissandi in de stem, de non-verbale communicatie, de emotie…”.
Voor degenen die benieuwd zijn door welke muziek Erik zo betoverd raakt dat hij er de halve
wereld voor over vliegt:
Brendan Jan Walsh – Onder de piano op Wonderfeel
Voor de cellist, DJ, dirigent en allesweter uit de indie classical scene is de lijst aan hoogtepunten haast te lang om op te noemen. Van het Talin Music festival, Ruigoord Klassiek, het Cross-Linx festival waarvan Brendan Jan zegt: “Dat is altijd een beetje klaarkomen voor mij”, tot Wonderfeel en een Classical Music Rave in Amerika.
Dit jaar begon Brendan Jan met de serie Ruigoord klassiek, in het gelijknamige kunstenaarsdorpje in Amsterdam. Een maandelijks klassiek concert “op een legendarisch ongewone plek.” Een hoogtepunt voor Brendan Jan was de editie met harpiste Gwyneth Wentink. “Ik zou eigenlijk zelf spelen maar ik bezeerde mijn vinger met het klussen. Het is ongelofelijk dat een wereldster als Gwyneth dan zegt: ‘oh leuk, ik doe het wel!’ Achteraf was ik dus wel blij dat ik mijzelf had bezeerd.”
Een ander bijzonder hoogtepunt beleefde de cellist op het festival Wonderfeel. Daar ging op de zaterdagmiddag op het hoofdpodium de ‘Super suite’ van Willem Wander van Nieuwkerk in première. “De regen kwam met bakken uit de hemel naar beneden”, memoreert Brendan Jan. Het publiek, dat in groten getale is komen luisteren wordt op het podium uitgenodigd, zodat zoveel mogelijk mensen droog kunnen staan. “Ik ben toen onder de piano gaan liggen omdat het zo druk was. Dat is een aanrader voor iedereen! Ik heb daar zeer van genoten.”
Tineke Steenbrink kan niet kiezen
“Terugkijkend zoeken we het mooiste moment van Holland Baroque van afgelopen seizoen. Waren het de concerten met Eric Vloeimans waarin Bach in een Carrousel met dartelende improvisaties samen met trompet en oeroude cornetto rond draaide? Uiteindelijk draaide de cd zelfs uit op de Edison Publieksprijs. Of was het dat unieke Bach-project waar de partituur van de Kunst der Fuge zo helder naar voren kwam door nieuw gezette teksten? Maar hoe kunnen Wu Wei met zijn sheng vergeten, dat klankwonder uit China, waar we merkten dat Telemann en oude Chinese melodieën zich moeiteloos vervlochten. Daarna werden we meegenomen naar Polen waar de ene uitverkochte zaal na de andere ons verwelkomde met jazzpianist Leszek Mozdzer. Uit deze diversiteit kunnen we onmogelijk kiezen. We spelen en spelen en vallen van de ene muzikale verwondering in de andere. Bij ons houdt het voorlopig niet op. Wij gaan door. We zoeken vrijheden op en spelen dansend en zingend op onze darmsnaren over het jaar heen.”
Diamanda Dramm – opgetild door Homo Instrumentalis
“Ik was net op tour door Europa met kamerorkest Ludwig en sopraan Barbara Hannigan. Als hoogtepunt valt dat voor mij eigenlijk in de categorie spelen en luisteren. Als je optreedt met een orkest maar even niet hoeft te spelen dan kan je luisteren, dat maakt het voor mij extra fijn, in elke zaal klonken we weer anders.
In oktober heb ik St. Vincent gezien, dat is een de de vijf echt goede pop-acts van dit moment wat mij betreft. Zij heeft mij enorm geïnspireerd. De genereuze manier waarop zij met haar energie omgaat motiveert mij. Indirect is zij ook een muzikale inspiratie. En binnen het klassiek genre was er de multimediale muziekvoorstelling Homo Instrumentalis in het Muziekgebouw aan ’t IJ. Dat greep me op een bijna religieuze manier. Meestal beluister ik moderne muziek met een technisch oor, deze muziek tilde me daar boven.”
Nederlands Philharmonisch Orkest & Nederlands Kamerorkest
Het is niet makkelijk om een hoogtepunt te kiezen uit het afgelopen jaar van het Nederlands Philharmonisch Orkest. Kiezen we voor het kippenvel of voor het ongebreidelde plezier? Onze aandacht vliegt alle kanten op: was het het het adembenemende Strauss programma en Mahler 10 olv Marc Albrecht, of de 2x strak uitverkochte zaal voor de Starwars concerten? Was het het FEBO Friday concert in Museum van Loon? Voor ons speelde het hoogtepunt zich af in de Bijlmer Bajes op de Happy Bachdag. Daar kwam alles samen waardoor het Nedpho het afgelopen jaar tot zo iets bijzonders heeft gemaakt: een jaar vol ontroering, bewondering en plezier. Ook de orkest playlist getuigt daarvan.
Micha Hamel – amazing lezing
Voor iemand die dusdanig is ondergedompeld in het muzikale leven als Micha Hamel valt het niet mee om eenduidig te kiezen voor een favoriet. En dat hoeft ook niet. Want net als een botanicus die geen favoriete bloem kan kiezen heeft Micha een boeketje aan hoogtepunten gemaakt.
“Tijdens het Internationaal Kamermuziekfestival in Den Haag speelde Gilles Apap, de Algerijns-Franse vioolvirtuoos. Hij is een levende legende. Van klassiek tot jazz, blues, bluegrass en zigeunermuziek. Die man kan echt alles.”
Ook Eric Vloeimans samen met Holland Baroque hebben Micha betoverd. En daarin is hij niet de enige, aangezien de cd die dit jaar is uitgekomen van het collectief de Edison Klassiek publieksprijs heeft gewonnen.
Uit eigen tuin plukt Micha zijn muziektheater-aria ‘Kus de Regen’, een creatieve tegenreactie op het eerder geschreven ‘Requiem’. “Sommige mensen lieten tranen en zijn meerdere keren naar de voorstelling gekomen. Dat vond ik bijzonder voor een modern stuk. Het thema is spiritueel, wat tegenwoordig niet zo gangbaar meer is maar wat toch erg aanslaat.”
Het absolute hoogtepunt vond Micha in een lezing over de geschiedenis van de afgelopen 1000 jaar muziek genaamd ‘Amazing Lezing’, een eigentijdse reis door de ontwikkeling van de muziek, met theatrale elementen voorgedragen die wegens succes binnenkort weer te bewonderen zal zijn.
Eva Huisman – de Matthäus
Wie binnen de muren van TivoliVredenburg denkt aan vernieuwende concepten in de klassieke sector, die denkt aan Eva. Als marketeer voor ‘s lands meest diverse podiumverzameling zet zij zich onvermoeibaar in klassiek op de radar van de jeugd te krijgen.
“Mijn hoogtepunt was ‘Pieces of Tomorrow’, met de Nederlandse Bach-vereniging. Host DJ St. Paul interviewde de dirigent, de evangelist en musici uit het orkest, waarna de bomvolle, uitverkochte zaal de mooiste stukken Matthäus te horen kreeg en zich erdoor liet betoveren. De leden van het orkest leken er helemaal in op te gaan, dat is me altijd bijgebleven, ze deden het echt met z’n allen. Het gaat bij mij meer om de totaalervaring dan om mijn eigen beleving. Het laat zo mooi zien hoezeer klassieke muziek kan leven voor een jong publiek als je een beetje durft te sleutelen aan de setting.”
Nicolas van Poucke – helemaal high van Martha Argerich
Het was een bijzonder mooi jaar voor de talentvolle pianist Nicolas. Een jaar waarin hij papa werd van een prachtige dochter maar ook het jaar dat hij zijn heldin Martha Argerich ontmoette én zijn tweede plaat opnam.
Speciaal voor de ontmoeting met pianiste Martha Argerich vloog Nicolas naar Canada. Daar bracht hij een paar dagen met haar door. Hij mocht voor haar spelen, hoorde haar spelen en bezocht repetities. “De dagen met haar waren voor mij als pianist life changing. Als zij speelt gebeurt er een soort wonder. Het is zó natuurlijk, zó goed. Ik merkte dat ik dat zonder dat er echt iets gezegd hoefde te worden, als een soort baby absorbeerde. Zij is voor mij echt een legende achtig type.”
In de high van dat moment in het voorjaar nam Nicolas zijn tweede plaat op. Hij speelt de tweede en derde sonate van Chopin en brengt hem uit op vinyl. Heeft ‘ie wel nog wat financiële hulp bij nodig, daarom startte hij een crowdfunding op via Voordekunst.nl.