24classics rebellion
Wat wordt er gedaan tijdens de lunchpauze op het 24classics kantoor? Juist, afgereisd naar de A12 in Den Haag om mee te doen aan de supportdemonstratie van Extinction Rebellion. Zonder protestbordjes (die waren we vergeten op kantoor), zonder lunch (ook vergeten), maar met veel stemgeluid en enthousiasme stonden we langs de A12 om de rebellen op de weg te supporten. Na ons gesprek met Sanne Bijker konden we niet stil blijven zitten, vonden we.
Sanne Bijker is één van de initiatiefnemers van het A12-orkest, dat al eerder uitvoeringen van de Zevende Symfonie van Beethoven deed op de snelweg. Zij vertelde hier in onze podcast Minicollege uitgebreid over. Sinds 9 september bezet Extinction Rebellion dagelijks de A12 in Den Haag, het doel: een directe stop op het verstrekken van fossiele subsidies. Voor deze gelegenheid werd het orkest uitgebreid met een koor en klonk het woeste Dies Iraeuit het Requiem van Mozart over de A12. Op 16 september kwamen de musici en koorleden terug, maar werd er gedreigd de instrumenten in te nemen. Wat volgde was een ontroerende uitvoering met koor en luchtinstrumenten, kippenvel.
Muziek en protest
Muziek wordt op allerlei manieren gebruikt binnen Extinction Rebellion, zo zijn er de gezongen leuzen, ritmische begeleiding van protesten door middel van trommels en sinds maart dus het orkest. Het orkest is ontzettend divers en bestaat uit zowel professionals als amateurs, hiermee wordt er uitgedragen dat iedereen een stem heeft. “Een orkest staat voor ons symbool voor een democratie, een goed werkende democratie waarin elke stem telt. Doordat we geen dirigent hebben, wordt er ook echt naar elkaar geluisterd.” Legt Sanne uit. Met het spelen van de Zevende Symfonie van Beethoven legde het orkest de boodschap bij verbeeldingskracht: “Beethoven was al vrijwel helemaal doof toen ie de zevende symfonie schreef, en daar worstelde hij natuurlijk enorm mee… Hij bleef componeren en dankzij een enorm voorstellingsvermogen was hij toch in staat om iets heel moois te maken. En dat is ook wat we van de overheid vragen.”
Met het Dies Irae verandert deze boodschap. Dies Irae betekent ‘Dag van woede,’ met het uitvoeren van dit stuk doelt de organisatie op de woede die ze voelen omdat de overheid nog steeds investeert in fossiele subsidies, ondanks de grootschalige protesten van Extinction Rebellion. Daarnaast roept woede op tot beweging en hoopt het orkest met deze muziek meer mensen in beweging te brengen.
Het orkest speelt verschillende rollen binnen de protestbeweging en draagt hiermee verschillende boodschappen uit. Zo staan ze voor de schoonheid die dreigt te verdwijnen als de opwarming van de aarde zo doorgaat. Ook geven velen musici aan dat ze door muziek hun stem kunnen laten horen op een manier die bij ze past. “Met muziek kun je iets aankaarten zonder over woorden te struikelen, zonder over feiten te struikelen. Het gaat op een gevoelsniveau en het is denk ik heel belangrijk om te zorgen dat we abstracte nieuwsberichten of rapporten en cijfers, ook invoelbaar maken,” vertelt Sanne. Op de A12 kan de muziek de-escalerend werken en verzacht het de sfeer, ook benadrukt het het gevoel van samenzijn: muziek verbroederd.
Zelf stond ik ook in mei op de A12 met mijn viool om de Zevende Symfonie van Beethoven te spelen. Het was vooral heel overweldigend en mooi en ging ook heel snel, in één grote groep liepen we richting de snelweg en ineens zag ik het gras onder mijn voeten overgaan in het asfalt van de snelweg. Daarna was het een kwestie van zo snel mogelijk uitpakken en mijn bladmuziek klaarzetten om te spelen. Voor ik het wist was het alweer voorbij, gingen de waterkanonnen aan en moest ik snel de weg af om mijn instrument droog te houden. Tijdens het spelen was iedereen muisstil, even was er geen geschreeuw en gejoel, geen sirenes, alleen maar de muziek. Dat gevoel van samenzijn met die duizenden mensen die allemaal op die weg staan voor hetzelfde doel was overweldigend en geeft me tot op de dag van vandaag kippenvel.
Als de motie niet worden aangenomen of de maatregelen niet ver genoeg gaan, dan komt Extinction Rebellion terug. En wij ook!
Ook naar de A12? Wat neem je mee?
- Een protestbord met een leuke leus (niks gewelddadigs!)
- Eten en drinken (voor jezelf en andere rebellen)
- Iets wat geluid kan maken (fluitjes, trommels, ratels, noem het op)
- Warme kleren, en als je de A12 opgaat: regenkleding (voor de waterkannonen)
Wil je het hele verhaal van Sanne de Bijker horen? Luister dan naar de Podcast Minicollege en wil je ook muziek maken op of naast de A12? Sluit je dan aan bij XR musicians. Hoe meer hoe beter!
