Podcast PAUZE Aflevering #1 (SO2)
24classics biedt je de beste luistertips voor podcasts over klassieke muziek. In de eerste aflevering van het tweede seizoen van de PAUZE podcast praten Hoboist Aisling Casey en fluistste Ingrid Geerlings van het Radio Philharmonisch Orkest (RPO) met pianist Ronald Brautigam.
Hij moest snel weg na de repetities, maar Ingrid en Aisling wisten pianist Ronald Brautigam toch te strikken voor een korte pauze. Ze repeteerden even daarvoor samen met hem werken van Carl Maria von Weber en Willem Pijper en dat alles voor het AVROTROS Vrijdagconcert van die week.
‘Nou, het is een ander soort techniek. Je moet er veel omzichtiger mee om gaan. Het is een beetje of je je oude oma van 90 een massage geeft, dan moet je ook niet al te diep gaan. Dan moet je een beetje aan de oppervlakte blijven. Voor je het weet dan hoor je allemaal botten knappen.’
Dit was Ronalds antwoord op de vraag of elke pianostemmer een fortepiano kan stemmen. Ronald speelt naast piano namelijk ook regelmatig de fortepiano. Volgens Ronald is het zeer waarschijnlijk dat zijn fortepianospel zijn vleugelspel heeft beïnvloed door de jaren heen. Zo speelt hij bijvoorbeeld minder diep in de toetsen. Ronald vertelt dat je bij een piano de toets veel dieper in kan drukken dan bij een fortepiano. Daar kan je op zichzelf veel makkelijker spelen door over de toetsen heen te zweven. Bij een piano moet je echt de diepte in, maar wat Ronald heeft gemerkt is dat dat eigenlijk helemaal niet zo nodig is. De piano gaat veel lichter klinken als je daar ook meer overheen zweeft. Ook is zijn moderne pianospel preciezer geworden door het bespelen van de fortepiano. Bij een fortepiano moet je volgens hem namelijk ontzettend gefocust zijn omdat je voor je het weet op een verkeerde noot zit.
‘Ik merk het aan mijn vrouw en aan de katten, die zijn weer helemaal opgeleefd en ik zelf ook.’
Op de vraag hoe Ronald deze corona periode ervaart antwoord hij het zeker spannend te vinden en te hopen dat alles snel weer normaal wordt. Spelen vindt hij ontzettend leuk en in deze periode moet iedereen financieel de broekriem aanhalen, maar hij vindt het zeker ook fijn om plots zoveel thuis te zijn. Na de afgelopen 10 jaar zoveel van huis te zijn geweest is het een verademing voor Ronald. Hij merkt dat zijn vrouw, zijn katten en hijzelf weer helemaal zijn opgeleefd. Hij is veel bezig met cd opnames voor de toekomst en verdiept zich meer in de musicologie en het uitzoeken van oude orkestpartijen. Verkeerde boogjes en articulaties uit de partijen halen, alles rechtstrijken en in een partituur zetten. Even leuk als pianospelen, zegt Ronald. Tijdens het spelen mist Ronald wel contact. Er is veel afstand tussen de musici waardoor hij vooral op de dirigent moet spelen. Ook het spelen zonder publiek vindt hij zeker een gemis.
‘Een lege zaal die stil is klinkt totaal anders dan een volle zaal die stil is.’
Luister de hele podcast aflevering hier!