Tussen Carnaval en Klassiek
De in rood-wit-geel geklede carnavalsvierders slenteren het centrum van Den Bosch uit. De naweeën van 11-11. Het contrast kan haast niet groter met wat mij te wachten staat: het Amsterdam Sinfonietta met solist Isabelle van Keulen en het slotconcert van November Music, gecomponeerd door Rembrandt Frerichs.
Oké, die namen zeggen mij niks. Maar Isabelle van Keulen schijnt bekend te zijn en na vanavond begrijp ik waarom. In de Grote Kerk (niet te verwarren met de Sint-Janskathedraal), speelt het Amsterdam Sinfonietta muziek van nu. Stukken van Philip Glass, John Zorn en Jonny Greenwood. Die laatste is de gitarist van Radiohead, díe ken ik wel!
Aan de kapstok in de kerk hangt weer zo’n sjaal met de carnavalskleuren van Den Bosch. De trotse drager van die sjaal heeft in ieder geval een zeer gevarieerd muziekprogramma gehad vandaag; na muziek uit het rijtje Gebroeders Co en Fransje Bauer, staat nu het Amsterdam Sinfonietta voor zijn snufferd. Het is een orkest met louter strijkers: violen, cello’s en twee contrabassen. Één violist valt mij meteen op. Hij heeft een hoofd als een blanke bowlingbal en een gouden ring in zijn oor. Niet het stereotype orkestlid. Dit bevalt mij wel.
Het geluid dat uit dit strijkersorkest komt verrast mij. Soms is het net alsof er een volledig orkest op het podium staat met pauken, blazers én een koor. Wat een sound kunnen die strijkers teweegbrengen! Het orkest heeft er zichtbaar plezier in. Ze spelen zonder dirigent dus maken veel oogcontact met elkaar. Ik betrap solist Isabelle van Keulen op een onderonsje met een van de cellisten op het podium. Zie ik als enige die zwoele blik?
Goed, het orkest bracht dus drie composities ten gehore. Ik moet bekennen niet precies meer te weten welk stuk nu welke was (en dat terwijl in de omschrijving staat dat de drie componisten ‘gezegend zijn met een heel eigen muzikale stem’). Het stuk ‘There Will be blood’ componeerde Jonny Greenwood voor de gelijknamige film. De muziek is meeslepend, zoals het hoort bij filmmuziek.
Het stuk van John Zorn is uitgevoerd als voorbode voor volgend jaar. Dan komt die componist namelijk naar November Music toe. John Zorn zal volgend jaar, zo vertelt artistiek directeur van het festival Bert Palinckx, onder anderen op het orgel in deze kerk komen spelen. Het idee is dat hij zeven concerten op één dag zal geven, steeds op een andere locatie (Ik ben al uitgeput na één concert!).
Na een warm en verdiend applaus wandel ik naar de Verkadefabriek. Hier, in de grote zaal, wordt het slotconcert gehouden. Een ensemble in een samenstelling zoals ik het nog nooit zag: pianist en componist Rembrandt Frerichs op een fortepiano, zijn compagnons op contrabas en slagwerk, de acht cellisten het Cello8ctet Amsterdam en als hoofdgast de Iraanse Hossein Alizadeh op de tar. Een heel vol podium dus met veel geluid. Vooral de percussionist trekt mijn aandacht. Al die klanken die de hij laat horen! De slagwerker gaat flink los, om vervolgens weer vederzacht zijn trommel te aaien. Een mooie afsluiter van een intensieve muziekavond.